حوزه های علمیه از دیر باز مهد علم و دانش بوده است و بزرگان زیادی را در
علوم مختلف پرورانده است بزرگانی همچون خواجه نصیر الدین طوسی و ملا صدرا و
ابن سینا و شیخ بهایی و علمای معاصر همچون امام خمینی و علامه رفیعی
قزوینی و علامه حسن زاده آملی و ....
اما از زمانی که انقلاب به پیروزی
رسید و حوزه ها همچون بقیه ارگانها صورت اداری به خود گرفت و روحانیون به
دنبال دنیا و جاه و مقام و در درس به دنبال مدرک رفتند و کتب اصیل حوزه را
حذف کردند و به دنبال چند ترم دانشگاه رفتند دچار چنین اوضاعی شدند که دیگر
در حوزه ها از خواجه نصیر ها و شیخ بهایی ها و شیخ صدوق ها و امام خمینی
ها و علامه حسن زاده ها خبری نیست و به قول آیت الله بهجت:خوف این دارم که
فقهاء تقلید ابتدایی از میت را جایز بدانند
اما چرا و چگونه این بلاها
بر سر حوزه ها در آمد پاسخش را باید در کلمات بزرگان این مسیر یافت که مجال
بحث در اینجا نمی باشد انشاءالله در آینده از این موضوع مهم صحبت خواهیم
کرد
رنج نامه طلبگی شعری است بسیار زیبا که در همین رابطه سروده شده است
و به معایب حوزه امروزی پرداخته است و در لابلای آن به علل این امر هم
اشاره شده است
مرا مغنی اللبیبی بود روزی فقاهت را امیدی بود روزی
چرا موج فتن در ما اثر کرد مطولهای ما را مختصر کرد
معالم نردبان آسمان بود چراغ راه استنباطیان بود
چرا برداشتند این نردبان را چرا بستند راه آسمان را
کتاب علم را تلخیص کردند به ما بیچارگان تدریس کردند
صرف میر و امثله یادش بخیر صیغه های مشکله یادش بخیر
حجره تاریک و تنگی داشتیم سفره بی آب و رنگی داشتیم
متن کامل شعر در ادامه مطلب
۰۲ خرداد ۹۳ ، ۰۱:۱۹
۰
۰
مدرسه علمیه امام حسن عسکری
دریافت